Wykrywanie antygenu GDH oraz toksyn A i B Clostridioides difficile (S81/S82)

Kiedy i w jakim celu

Badanie umożliwia wykrycie zakażenia szczepem bakterii Clostridium difficile, które może być przyczyną biegunki poantybiotykowej, a także rzekomobłoniastego zapalenia jelit.  Często wykonywane u pacjentów hospitalizowanych i po antybiotykoterapii.

Charakterystyka badania

Clostridium difficile należy do bakterii beztlenowych, które u większości zdrowych niemowląt i części osób dorosłych są elementem fizjologicznej mikroflory jelit. Jednak wskutek kuracji antybiotykami może dojść do nadmiernego wzrostu Clostridium difficile i, w konsekwencji zachwiania równowagi między bakteriami, wystąpienia długotrwałej biegunki. W cięższych przypadkach może rozwinąć się rzekomobłoniaste zapalenie jelit.

Biegunka poantybiotykowa spowodowana Clostridium difficile szczególnie często występuje u pacjentów hospitalizowanych. Objawy biegunki poantybiotykowej pojawiają się zwykle już po kilku dniach przyjmowania antybiotyków, jednak w niektórych przypadkach mogą wystąpić z opóźnieniem, np. kilka tygodni po zakończeniu leczenia. Na rozwój zakażenia bardziej podatne są osoby starsze, z obniżoną odpornością, a także po zabiegach operacyjnych. 

Clostridium difficile wytwarzają enzym o nazwie dehydrogenaza glutaminianowa (GDH). Dodatkowo, większość szczepów wydziela też dwie toksyny: A i B. Ich wykrycie umożliwia badanie próbki kału – wynik pozwala na potwierdzenie bądź wykluczenie zakażenia Clostridium difficile jako przyczyny biegunki.