Ilościowe oznaczanie DNA wirusa BKV metodą Real Time-PCR

Kiedy i w jakim celu

Celem badania jest ilościowe oznaczenie materiału genetycznego wirusa BVK w badanej próbce.

Charakterystyka badania

BKV należy do rodziny poliomawirusów (Polyomaviridae). Do tej samej rodziny należą: wirus BK (BKV), wirus JC (JCV), wirus WU (WUV), wirus KI (KIV) oraz poliomawirus komórek Merkela (MCV). Poliomawirusy przenoszą się najczęściej drogą kropelkową lub przez dotyk. Wirus BK jest szeroko rozpowszechnionym na świecie patogenem. Wirus BKV powoduje głównie u dzieci bezobjawowe zakażenia, które następnie mogą przejść w stan przetrwały. Do reaktywacji dochodzi najczęściej w wyniku osłabienia układu odpornościowego, szczególnie pod wpływem immunosupresji po przeszczepie organów. Może wówczas dojść do krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego oraz do śródmiąższowego zapalenia przeszczepionej nerki. DNA wirusa BK wykrywane jest w m. in. w surowicy, moczu i nerkach pacjentów z nefropatią.

Najczęściej badanie to jest wykonywane w celu monitorowania odpowiedzi na leczenie antywirusowe głównie u osób osłabionym systemem odpornościowym np. na skutek immunosupresji. Badanie Real-time PCR pozwala na wykrycie nawet śladowych ilości materiału genetycznego wirusa BVK w materiale klinicznym. Metoda Real Time–PCR pozwala na wykrywanie DNA z wyjątkowo wysoką, w porównaniu do innych metod diagnostycznych, czułością i swoistością.