Testy serologiczne są bardzo dobrym uzupełnieniem badań genetycznych. Celem badania jest potwierdzenie kontaktu pacjenta w przeszłości z koronawirusem SARS-CoV-2. Materiałem jest krew, w której poszukuje się przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom wirusa. Zgodnie z wytycznymi wykonujemy oznaczenia w dwóch klasach przeciwciał: IgM i IgG. Trzeba też pamiętać, że moment wykonania badania ma istotne znaczenie dla interpretacji wyniku.
Testy serologiczne – moment wykonania badania, a wyniki
W diagnostyce serologicznej duże znaczenie odgrywa tzw. okno serologiczne, czyli czas, w którym nie są jeszcze wykrywalne specyficzne przeciwciała. W początkowej fazie infekcji dochodzi do rozpoczęcia produkcji przeciwciał, ale ich poziom jest jeszcze bardzo niski, dlatego wyniki testów mogą być negatywne.
Diagnostyka wskaźników odpowiedzi zapalnej – pomocnicze testy do monitorowania stanu pacjenta
W monitorowaniu przebiegu infekcji zaleca się wykonywanie testów: CRP, prokalcytoniny, ferrytyny, D-dimerów, limfocytów, IL-4, IL-6, IL-10, TNF-cx, INF-y, na których podstawie można ocenić postęp kliniczny choroby oraz przewidzieć rozwój sytuacji.
U większości pacjentów z COVI0-19 obserwujemy normalne poziomy PCT i wyraźnie zwiększony poziom CRP. Nagły znaczący wzrost poziomu CRP jest wskaźnikiem możliwego zaostrzenia infekcji. Podwyższone poziomy D-dimerów są obserwowane w ciężkich przypadkach, co też jest jedną ze złych wskazówek co do rokowania.
Kolejnym złym czynnikiem rokowniczym jest także niski poziom limfocytów na początku choroby. Pacjenci w ciężkim stanie mają bardzo niski poziom limfocytów. Poziomy IL-6, IL-10 oraz innych cytokin u pacjentów w stanie ciężkim są mocno podniesione. Monitorowanie ich poziomu jest ważne dla oceny postępów choroby i rokowania.
Ciężko i krytycznie chorzy pacjenci są podatni na wtórne infekcje bakteryjne i grzybicze. Próbki do badań mikrobiologicznych powinny być pobierane z miejsca infekcji. Jeśli podejrzewamy wtórne zapalenie płuc, materiałem do badania jest plwocina, aspirat tchawiczy i BAL. W takim wypadku konieczne jest również wykonanie posiewu krwi na podłoża zapewniające diagnostykę w kierunku drobnoustrojów tlenowych i beztlenowych. Należy pobrać dwie próbki krwi z następujących po sobie dwóch oddzielnych wkłuć.
