Magnez we krwi (M87)
Kiedy i w jakim celu
Magnez jest pierwiastkiem zlokalizowanym przede wszystkim w przestrzeniach wewnątrzkomórkowych, tylko 1% magnezu znajduje się w przestrzeni pozakomórkowej. Z tego powodu oznaczenie stężenia magnezu we krwi pełnej, gdzie bada się ten pierwiastek zarówno w surowicy, jak i w erytrocytach – czyli w przestrzeni wewnątrzkomórkowej - jest dokładniejszym odzwierciedleniem jego zawartości w organizmie.
Charakterystyka badania
Magnez jest czwartym pierwiastkiem mineralnym pod względem ilości w organizmie człowieka i drugim najczęściej występującym kationem (po potasie). Magnez odgrywa kluczową rolę w regulacji kurczliwości mięśni, ciśnienia tętniczego krwi, mineralizacji kości i zębów oraz w przewodnictwie nerwowym. Pełni funkcję kofaktora dla ponad 300 reakcji enzymatycznych związanych, m.in. z metabolizmem węglowodanów i lipidów. Jest niezbędny do syntezy DNA i RNA, jak i białek.
Kto i kiedy powinien wykonać badanie magnezu we krwi pełnej?
Oznaczenie stężenia magnezu we krwi wykonuje się w celu wykrycia ewentualnego niedoboru (hipomagnezemii) lub nadmiaru (hipermagnezemii) tego pierwiastka w organizmie. Badanie magnezu często wykonywane jest wraz z oznaczeniem stężeń innych elektrolitów, takich jak: sód, potas, chlorki, wapń i fosforany.
Wskazania do wykonania badania magnezu we krwi pełnej:
- uczucie przewlekłego zmęczenia, długotrwały stres, problemy z koncentracją,
- zaburzenia snu,
- bolesne skurcze mięśni, uczucie mrowienia, drżenia mięśni,
- zaburzenia rytmu serca,
- utrata apetytu, nudności, wymioty,
- kontrola suplementacji.