Bilirubina bezpośrednia w surowicy (I87)

Kiedy i w jakim celu

Celem badania jest oznaczenie stężenia bilirubiny bezpośredniej (sprzężonej) we krwi. Wskazaniem do wykonania jest diagnostyka i różnicowanie żółtaczek.

Charakterystyka badania

Bilirubina jest żółtym barwnikiem pochodzącym z rozpadu krwinek czerwonych powstającym w wątrobie. Bilirubina bezpośrednia, nazywana też sprzężoną jest frakcją bilirubiny, która uległa estryfikacji w komórkach wątroby. Wydalana z żółcią przechodzi do jelit, gdzie podlega dalszym przemianom. Bilirubina jest wydalana głównie z kałem i, w niewielkiej części, z moczem.

Podwyższony poziom bilirubiny bezpośredniej może wskazywać na uszkodzenia i choroby wątroby, a także nieprawidłową pracę dróg żółciowych. Do innych, rzadszych przyczyn należą choroby genetyczne związane z zaburzeniami przemian bilirubiny, takie jak zespół Dubina-Johnsona, czy zespół Rotora.

Wskazania do wykonania badania bilirubiny bezpośredniej:

• zażółcenie skóry, błon śluzowych i białek oczu (żółtaczka)
• diagnostyka chorób i uszkodzeń wątroby
• niedrożność przewodów żółciowych
• niedokrwistość hemolityczna