Fosfataza alkaliczna (ALP) (L11)
Kiedy i w jakim celu
Badanie fosfatazy alkalicznej (ALP) pozwala ocenić jej stężenie we krwi. Wskazaniem do badania ALP są: choroby wątroby, dróg żółciowych oraz choroby kości; osteomalacja, choroba Pageta, nadczynność przytarczyc, guzy pierwotne kości, przerzuty do kości.
Charakterystyka badania
Fosfataza alkaliczna (badanie ALP) obejmuje grupę izoenzymów, w obrębie której wyróżnia się cztery typy fosfatazy alkalicznej: jelitowy, łożyskowy (dojrzałe łożysko), nabłonkowy gonad i kostno-wątrobowo-nerkowy. Aktywność w prawidłowej surowicy zależy głównie od izoenzymów wątrobowego i kostnego.
Wskazania do badania ALP stanowią choroby wątroby, dróg żółciowych oraz choroby kości. Maksymalne wartości występują u noworodków i u dzieci w okresie dojrzewania. U kobiet ciężarnych od 16. tygodnia ciąży do porodu obserwujemy regularny wzrost aktywności ALP (dwukrotny lub trzykrotny), w wyniku pojawienia się frakcji łożyskowej.
Przygotowanie do badań:
- materiałem do badania jest krew
- ze względu na zmienność dobową zaleca się wykonanie badania rano na czczo, lub w przypadku seryjnych oznaczeń zachowanie stałego czasu pobrania próbek.
- równoczesne oznaczenie ALP wraz z GGTP może być pomocne w różnicowaniu cholestazy ze schorzeniami kości