Porfiryny w erytrocytach (N41)

Kiedy i w jakim celu

Badanie porfiryn w erytrocytach jest wykorzystywane w diagnostyce chorób metabolicznych nazywanych porfiriami.

Charakterystyka badania

Porfirie to grupa chorób metabolicznych, w większości uwarunkowanych genetycznie, spowodowanych obniżoną aktywnością poszczególnych enzymów biorących udział w biosyntezie hemu.

Hem bierze udział w wielu niezbędnych dla życia procesach. Enzymy szlaku biosyntezy hemu kodowane są przez geny. Mutacje w tych genach prowadzą z reguły do zmiany strukturalnej i w konsekwencji, do obniżenia aktywności kodowanych przez nie enzymów. Obniżona aktywność co najmniej jednego z enzymów łańcucha biosyntezy hemu prowadzi do zaburzenia przemiany tego związku. Powstaje blok enzymatyczny, co prowadzi do dalszego wytwarzanie i gromadzenie się w organizmie produktów pośrednich przemiany hemu w postaci porfiryn i ich prekursorów, co jest przyczyną wystąpienia objawów choroby. Objawy te, przybierają bardzo różne formy, często są podobne do objawów występujących w innych jednostkach chorobowych, co znacznie utrudnia diagnozę porfirii.

Najogólniej porfirie można podzielić na porfirie wątrobowe i erytropoetyczne w zależności od miejsca nadprodukcji i gromadzenia porfiryn i ich prekursorów. Objawiają się bólami brzucha, zaburzeniami psychicznymi, zaburzeniami dermatologicznymi i neurologicznymi, rzadziej nadciśnieniem tętniczym. Osoby poddane działaniu metali ciężkich mają w swoich organizmach więcej porfiryn i wydalają ich nadmiar z moczem Badanie przeprowadzone na dużej grupie dzieci ujawniło, że nadmierny poziom porfiryn w moczu to jedna z cech towarzyszących autyzmowi