Bąblowica (Echinococcus) - p/c met. ELISA (X05)

Kiedy i w jakim celu

Badanie wykonuje się w celu wykrycia obecności przeciwciał IgG, specyficznych dla antygenów E. granulosus - tasiemca wywołującego u człowieka bąblowicę. 

Charakterystyka badania

Bąblowica (echinokokoza, hydatidoza) to choroba pasożytnicza wywoływana powodowaną przez niewielkiego (3-6 mm długości), tasiemca Echinococcus granulosus. Pasożyt może wywoływać chorobę u pośredniego żywiciela jakim są najczęściej zwierzęta roślinożerne (np. kozy, owce) i przypadkowo człowiek. Człowiek może się zarazić tasiemcem poprzez pożywienie lub wodę zanieczyszczone odchodami zwierząt zawierającymi jaja pasożytów.

Objawy choroby są zróżnicowane i zależą od zaatakowanego organu, wielkości i umiejscowienia torbieli w organie, powikłań wynikających z uszkodzenia torbieli, współistniejącego zakażenie bakteryjnego, reakcji alergicznej – astmy lub wstrząsu anafilaktycznego. Przez wiele lat przebieg zarażenia może być utajony. Wystąpienie objawów spowodowane jest przez nasilający się ucisk torbieli na otaczające tkanki.

Diagnostyka serologiczna stanowi podstawę laboratoryjnej diagnostyki choroby. Badanie polega na oznaczeniu metodą ELISA w surowicy poziomu przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów Echinococcus granulosus. U części chorych: 10% z torbielami w wątrobie i 40% z torbielami w płucach, dzieci w wieku 3-15 lat i chorych z torbielami w mózgu i oku, poziom przeciwciał może być niewykrywalny lub bardzo niski.