Krztusiec - p/c IgG (Bordetella pertussis) (S07)

Kiedy i w jakim celu

Badanie przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów Bordetella pertussis jest wykorzystywane w diagnostyce krztuśca i określeniu serokonwersji po szczepieniu.

Charakterystyka badania

Krztusiec jest chorobą zakaźną układu oddechowego, charakteryzującą się nawracającymi napadami kaszlu i przedłużającą się dusznością. Choroba wywoływana jest przez Gram-ujemną, tlenową bakterię - pałeczkę krztuśca (Bordetella pertussis).

Zakażenie pałeczką krztuśca bardzo łatwo się szerzy, objawy wywoływane są przez wydzielaną przez bakterię toksynę krztuścową. Najwięcej zachorowań notuje się na przełomie lata i jesieni. U dzieci charakteryzuje się nawracającym, napadowym kaszlem, natomiast u dorosłych dominuje postać atypowa, której jedynym objawem może być przedłużający się kaszel.

Choroba jest najbardziej niebezpieczna dla nieuodpornionych niemowląt oraz małych dzieci, z tego powodu szczepionka przeciw tej chorobie jest w obowiązkowym kalendarzu szczepień.

Wzrost swoistych przeciwciał IgG w przebiegu choroby obserwuje się już od drugiego tygodnia choroby, maksimum po 6-8 tygodniach. Podwyższony poziom IgG wykrywany jest przez wiele lat po przechorowaniu oraz po szczepieniu.

Oznaczanie przeciwciał IgG przeciwko Bordetella pertussis stanowi podstawę serologicznej diagnostyki u osób niezaszczepionych. Wzrost ich poziomu od ok. 2 tygodni po zakażeniu jest potwierdzeniem infekcji.

U osób zaszczepionych wysoki poziom IgG może być wynikiem odporności poszczepiennej, dlatego zalecane jest ponowne pobranie w odstępie 3-5 tygodni. Jeśli ponowne pobranie wykaże czterokrotny wzrost miana przeciwciał, potwierdza to chorobę u osoby zaszczepionej.

Obecność przeciwciał IgG u nieszczepionych dzieci poniżej 6. miesiąca świadczy o ich pochodzeniu od matki.