Mycoplasma pneumoniae p/c IgA (U39)

Kiedy i w jakim celu

Badanie przeciwciał IgA przeciw bakterii Mycoplasma pneumoniae jest wykonywane w diagnostyce różnicowej infekcji oddechowych w celu identyfikacji zakażenia M. pneumoniae.

Charakterystyka badania

Mycoplasma pneumoniae jest bakterią odpowiedzialną głównie za zakażenia dróg oddechowych (tchawicy, oskrzeli płuc), jednakże nieodpowiednio leczona prowadzi również do wielopostaciowych powikłań ze strony układu nerwowego, serca, stawów i trzustki. Przeciwciała IgA przeciwko Mycoplasma pneumoniae są wytwarzane przez ok. 3 tygodnie od zakażenia, stąd badanie jest przydatne w rozpoznawaniu początkowej jego fazy.

Infekcja Mycoplazma pneumoniae przenosi się drogą kropelkową, większość zachorowań ma charakter ma charakter łagodny i obserwuje się je w dużych skupiskach ludzkich (młodych ludzi – akademiki, koszary oraz ludzi starszych – po 65 r.ż).

Cięższy przebieg choroby związany jest z zaburzeniami odporności lub innymi chorobami współistniejącymi.

W diagnostyce wczesnej fazy zakażenia Mycoplasma pneumoniae można wykonać poziom przeciwciał IgA lub IgM. Przeciwciała IgA uważane są jednak za bardziej przydatne niż badanie IgM, wykrywane są bowiem u większej liczby pacjentów i ich stężenie rośnie szybciej.

Optymalną rekomendacją w wykrywaniu wczesnego zakażenia Mycoplasma pneumoniae jest jednak równoczesne oznaczanie przeciwciał IgA oraz IgM i powtórzenie badań po ok. 2-4 tygodniach. Różnice między wynikami i analiza serokonwersji będzie pomocna w określeniu czy jest to infekcja pierwotna czy zakażenie wtórne.