Histamina i jej metabolity w moczu.

Kiedy i w jakim celu

Badanie histaminy i jej metabolitów polega na określeniu poziomu tych parametrów w moczu pacjenta. Zalecane w przypadku objawów sugerujących nietolerancję histaminy, a także przy podejrzeniu mastocytozy.

Charakterystyka badania

Histamina odgrywa ważną rolę w procesach zapalnych i reakcjach alergicznych. Nietolerancja histaminy polega na wzmożonej reakcji na histaminę. Nadmiar histaminy w organizmie może być spowodowany przez: 

• brak bądź obniżenie poziomu diaminooksydazy (DAO), enzymu degradującego histaminę
• zbyt dużą podaż histaminy w żywności
• zbyt dużą ilość endogennej histaminy (np. w wyniku przyjmowania leków)
• schorzenia jelit
• wzmożone wytwarzanie histaminy przez jelitową florę bakteryjną

W zależności od stężenia histaminy dochodzi do miejscowych stanów zapalnych błony śluzowej jelit bądź po wchłonięciu – do reakcji ogólnoustrojowych. Obserwuje się wtedy szereg objawów ze strony układu pokarmowego: zgagę, mdłości, biegunkę, skurcze jelit. Histaminoza ogólnoustrojowa może manifestować się w postaci rumienia, bólu głowy, tachykardii, niedociśnienia, trudnościami w oddychaniu czy bólami skurczowymi jelit. 

U osób zdrowych obserwujemy bardzo małe ilości histaminy w moczu. Jej wzrost może świadczyć o reakcjach alergicznych lub chorobach wywołujących wzrost komórek tucznych pomimo braku reakcji alergicznych.

Badanie histaminy polega na określeniu poziomu następujących parametrów w moczu: 

• histamina
• imidazol-4-yl-kwas octowy
• N-metylohistamina 
• N-metylimidazol-4-yl-kwas octowy

Wszystkie wyniki podane są w przeliczeniu na gram kreatyniny.

Przygotowanie do badań

Materiałem do badania jest mocz pobrany z próbki porannej, ze środkowego strumienia - najlepiej pobrany do specjalnego zestawu do pobrań, w celu jego uzyskania skontaktuj się wcześniej z wybranym Punktem Pobrań.