Odwrotna trójjodotyronina (O53)

Kiedy i w jakim celu

Badanie odwrotnej trójjodotyroniny (rT3) jest pomocne w różnicowaniu zespołu niskiej T3 (zwykle rT3 podwyższona) od prawdziwej niedoczynności. Podwyższone wartości odwrotnej trójjodotyroniny (rT3) występują też w ciężkich chorobach pozatarczycowych, w nadczynności tarczycy i przy podwyższeniu TBG – globuliny wiążącej tyroksynę.

Charakterystyka badania

Odwrotna trójjodotyronina rT3 jest nieczynnym hormonalnie izomerem trijodotyroniny T3. Fizjologicznie jest tworzona w niewielkich ilościach w procesie konwersji tyroksyny (T4) do trójjodotyroniny (T3). W przypadku nieprawidłowego procesu konwersji tyroksyny (T4) do trójjodotyroniny (T3) powstają patologiczne ilości odwrotnej trójjodotyroniny (rT3), które mogą być bardzo istotne w przypadku, gdy u pacjenta oznaczono niski poziom trójjodotyroniny (T3), bądź hormonalna terapia tyroksyną (T4) nie przynosi skutków.  

Odwrotna trójjodotyronina antagonizuje działanie trójjodotyroniny (T3), ponieważ ze względu na podobną strukturę cząsteczkową blokuję receptory dla trójjodotyroniny (T3). Wzrost odwrotnej trójjodotyroniny (rT3) powoduje powstawanie ujemnego sprzężenia zwrotnego, które prowadzi do zmniejszenia uwalniania hormonów tarczycy do krwioobiegu – zjawisko to jest nazywane syndromem niskiej trójjodotyroniny (T3). 

Wytwarzanie patologicznych ilości odwrotnej trójjodotyroniny (rT3) można zaobserwować u osób cierpiących na poważne choroby ogólnoustrojowe tj. marskość wątroby, cukrzyca, procesy zapalne, a także u osób przemęczonych, po przebytym stresie (operacja, uraz).