PAPP-A (Ciażowe osoczowe białko A) (I84)

Kiedy i w jakim celu

Oznaczenie osoczowego białka ciążowego A w surowicy (PAPP-A) wykorzystuje się do oceny ryzyka wad chromosomowych płodu w przesiewowych badaniach prenatalnych w pierwszym trymestrze ciąży.  

Charakterystyka badania

Badanie osoczowego białka ciążowego A (PAPP-A) z surowicy matki wykonywane jest w połączeniu z badaniem wolnej podjednostki β-HCG (F-BHCG).  W przesiewowych badaniach prenatalnych badanie to daje możliwość oceny ryzyka wad chromosomowych płodu w pierwszym trymestrze ciąży. Stężenie osoczowego białka ciążowego A (PAPP-A) w osoczu rośnie do czasu porodu.

Badania laboratoryjne stanowią część algorytmu przesiewowych badań prenatalnych. Badanie osoczowego białka ciążowego A (PAPP-A) powinno zostać wykonane między 11. i 14. tygodniem ciąży, czyli w I trymestrze ciąży łącznie z badaniem F-BHCG. Zaleca się, aby wykonanie badania PAPP-A było poprzedzone wywiadem lekarskim i oceną parametrów płodu na podstawie badania ultrasonograficznego. Uzyskane dane wprowadzane są następnie przez lekarza posiadającego certyfikat FMF do odpowiedniego programu komputerowego, który wylicza ryzyko wad chromosomowych płodu tj. zespół Downa (trisomia 21), zespół Edwardsa (trisomia 18) oraz zespół Patau (trisomia 13).

Nieprawidłowy poziom osoczowego białka ciążowego A (PAPP-A) może być również wskaźnikiem np. stanu przedrzucawkowego czy porodu przedwczesnego.