ORGANIX GASTRO pośredni test dysbiozy

Kiedy i w jakim celu

Organix Gastro to pośredni test dysbiozy wykonywany z moczu, w którym oznaczana jest zawartość 12 kwasów organicznych będących metabolitami bakterii zasiedlających przewód pokarmowy. Test pozwala na wczesne wykrycie zaburzeń równowagi mikrobioty jelitowej (dysbiozę).

Charakterystyka badania

Organix Gastro - pośredni test dysbiozy to badanie, które pozwala ocenić skład mikroflory jelitowej na podstawie oznaczenia zawartości 12 kwasów organicznych będących metabolitami bakterii zasiedlających przewód pokarmowy. Ocena ilości tych związków w badanym materiale może być źródłem istotnych informacji na temat nieprawidłowej mikroflory bakteryjnej zasiedlającej jelita, w tym: drożdżaków, bakterii beztlenowych, bakterii zasiedlających jelito cienkie.

Badanie Organix Gastro wykonuje się bardzo czułą metodą spektrometrii mas, która może wskazać we wczesnym etapie na zwiększoną kolonizację patogennych mikroorganizmów w jelicie.

Diagnostyka dysbiozy testem Organix Gastro – ważne informacje:

• Dysbioza to stan, w którym doszło do zaburzenia równowagi mikroflory jelitowej wynikającej ze zmiany w jej ilości, składzie i funkcjonowaniu. Czynnikami, które mogą wpłynąć na rozwój dysbiozy są m.in. zaburzenia trawienia, nieodpowiednia dieta, zażywanie niektórych leków (np. antybiotyków czy niesteroidowych leków przeciwzapalnych), a także występowanie chorób przewlekłych.
• Zaburzenia trawienia powstałe w wyniku braku enzymów, koenzymów czy witamin, ale także schorzenia jelit oraz nieodpowiednia dieta prowadzą najczęściej do niecałkowitej degradacji węglowodanów oraz białek (protein) w jelicie. W konsekwencji dochodzi do zmiany wartości pH, które sprzyja przyrostowi i rozprzestrzenianiu się mikroorganizmów patogennych aż do górnych odcinków jelita cienkiego. Mikroorganizmy te przekształcają pojawiające się w nadmiernej ilości metabolity w toksyczne produkty degradacji, czyli w kwasy organiczne, wydalane następnie za pośrednictwem nerek.
• Badania Organix Gastro wykonywane jest na podstawie próbki moczu. Taki rodzaj badań ma wiele zalet - odznaczają się łatwością pobrania oraz wysoką stabilnością, w odróżnieniu od innych rodzajów próbek. Badania z moczu w kierunku dysbiozy stanowią świetne uzupełnienie klasycznych badań oceniających zaburzenia mikroflory jelitowej z kału.

Kiedy i u kogo wykonywać test Organix Gastro?

Badanie dedykowane jest dla osób, u których występuje ryzyko rozwoju dysbiozy oraz dla tych, którzy chcą potwierdzić przyczynę występujących dolegliwości tj. objawów ze strony układu pokarmowego (wzdęcia, bóle brzucha jelit, zaparcia, biegunki), a także zaburzeń psychicznych w rodzaju senności, wahań nastroju, drażliwości. Szczególnie dla pacjentów:

• po antybiotykoterapii lub przyjmującymi na stałe inne leki (np. sterydy czy niesteroidowe leki przeciwzapalne),
• z objawami nieswoistych stanów zapalnych jelit,
• z chorobami nowotworowymi,
• w podeszłym wieku,
• ze stanami alergicznymi (przewlekły katar, atopowe zapalenia skóry)
• żyjącym w stresie
• stosującym w diecie dużo wysokoprzetworzonych produktów
• z chorobami autoimmunologicznymi

Badanie Organix Gastro można również wykonać u dzieci z ryzykiem zaburzeń mikroflory jelitowej (tj. urodzone poprzez cesarskie cięcie, karmione sztucznie, z nieswoistymi objawami z przewodu pokarmowego, zaburzenia psychicznymi, autyzmem).

Korzyści diagnostyczne w wyniku zastosowania pośredniego testu dysbiozy

• wczesne wykrycie nierównowagi mikrobiologicznej
• wskazanie na zaburzenia w zakresie przemiany materii
• kontrola przebiegu w terapii mikrobiologicznej
• nieinwazyjne pobieranie próbek do badań (mocz poranny)

Test Organix Gastro wykrywa następujące produkty metabolizmu bakterii:

• Kwas p-hydroksybenzoesowy jest degradowany z tyrozyny przez bakterie E-coli.
• Kwas benzoesowy jest wytwarzany przez liczne szczepy bakterii w wyniku dezaminacji z fenyloalaniny. W wątrobie jest on wiązany przez glicynę oraz witaminę B6 i przekształcany w kwas hipurowy. Podwyższone stężenia kwasu benzoesowego w moczu wskazują na brak tych mikroelementów.
• Kwas hipurowy może pojawić się w większych stężeniach w moczu, jeśli ze spożytych produktów do organizmu dostanie się większa ilość kwasu benzoesowego lub zostanie on utworzony w wyniku wzmożonego gnicia białka w jelicie.
• Kwas dihydroksyfenylopropionowy jest substancją metabolizowaną przez bakterie z rodzaju Clostridum. Bakterie te produkują toksyczne związki, które powodują ciężkie stany zapalne.
• Szczepy bakterii tlenowych wytwarzają kwas trikarbalilowy z niecałkowicie zdegradowanych węglowodanów. Kwas trikarbalilowy ma działanie chelatujące i potrafi w ten sposób tworzyć kompleksy z magnezem, wapniem i cynkiem, czego wynikiem są niedobory tych mikroelementów.
• D-arabinitol jest produktem metabolizmu drożdżaków z rodzaju Candida, jego obecność w moczu świadczy o kolonizacji jelit przez drożdżaki, co jest bardzo niekorzystne i wymaga leczenia.
• Kwas winny jest kwasem karboksylowym, który jest zawarty w winogronach a poza tym, ze względu na swe właściwości smakowe oraz konserwujące jest używany jako dodatek do produktów spożywczych (E334). Organizm ludzki nie potrafi wytwarzać tego kwasu. Drożdżaki w jelicie są jednak w stanie wytworzyć duże ilości kwasu winnego z cukru. Zwiększone wykrywanie tego metabolitu w moczu może w związku z tym stanowić sygnał wzmożonego przyrostu grzybów w jelicie.
• Kwas p-hydroksyfenylooctowy stanowi produkt degradacji tyrozyny zaś przyczyn należy szukać w nadmiernym zasiedleniu jelita cienkiego przez Gardia lamblia oraz niektóre bakterie beztlenowe. Te mikroorganizmy pojawiają się w dużej ilości przede wszystkim po resekcji jelita oraz w przypadku częstych terapii z użyciem antybiotyków (np. neomycny).
• Indykan stanowi produkt degradacji zaburzonego metabolizmu tryptofanu, który powstał w wyniku nadmiernego przyrostu masy bakterii w jelicie cienkim. Zwiększone wydalanie pojawia się przede wszystkim w przypadku schorzeń jelita cienkiego (celiakia), po operacjach chirurgicznych w obrębie jelita cienkiego oraz w przypadku zablokowania przewodów żółciowych w wyniku niewydolności trzustki.
• Siarczan p-krezolu jest jednym z produktów końcowych metabolizmu polifenoli lub fermentacji reszt białkowych zawierających tyrozynę z diety. Tworzony jest przez bakterie Proteus vulgaris i Clostridium difficile.
• Kwas 2-hydroksy-2metylobutadionowy
• Kwas m-hydroksyfenylooctowy

Przygotowanie do badań:

Materiałem do badania jest mocz pobrany z próbki porannej, ze środkowego strumienia - pobrany do specjalnego zestawu do pobrań. W celu jego uzyskania skontaktuj się wcześniej z wybranym Punktem Pobrań. W skład zestawu do pobrań wchodzi instrukcja przeprowadzenia pobrania materiału.

Badanie ORGANIX GASTRO wymaga specjalnego przygotowania.

• WAŻNA WSKAZÓWKA DLA KOBIET - badania nie przeprowadza się w czasie miesiączki.
• W dniu poprzedzającym badanie w godzinach wieczornych i nocnych UNIKAJ PRZYJMOWANIA DUŻYCH ILOŚCI PŁYNÓW.
• Ostatni posiłek należy spożyć co najmniej 8 godzin przed oddaniem próbki moczu. Materiał do badania należy zbierać na czczo.
• W CIĄGU 48 GODZIN PRZED pobraniem moczu NIE NALEŻY spożywać RYB oraz OWOCÓW MORZA.
• W CIĄGU 24 GODZIN PRZED pobraniem moczu NIE NALEŻY spożywać następujących produktów:

- owoców - w szczególnościa jabłek, śliwek, wiśni, borówek, bananów, kiwi, rabarbaru, rodzynek, awokado
- pomidorów oraz dyni piżmowej
- orzechów - w szczególności włoskich oraz pekan, pestek dyni
- napojów, w szczególności lemoniady oraz wina (zawiera dwuwinian potasu)
- dodatków do żywności: kwasu benzoesowego i aspartamu

• Po konslutacji z lekarzem - jeśli to możliwe - należy odstawić leki (w szczególności moczopędne).