Strona główna Blog Strona 41

Pokaż piękne stopy, pożegnaj grzybicę

Co to jest onychomikoza i jak często występuje?

Zbliża się lato, robi się coraz cieplej. Częściej zaczynamy myśleć o lżejszych ubraniach, o odkrytym obuwiu. Czy jednak każdy z nas może śmiało pokazać swoje stopy? Badania epidemiologiczne wskazują na to, że aż 21% Polaków boryka się z grzybicą paznokci stóp, a u ponad 40% występuje, będąca najczęściej następstwem infekcji paznokci, grzybica skóry stóp.

Onychomikoza (grzybica paznokci) może dotyczyć osób w różnym wieku, zarówno kobiet, mężczyzn, jak i dzieci. Wytwarzane przez grzyby zarodniki łatwo przenoszą się na człowieka z chorych ludzi lub zwierząt. Do rozwoju choroby grzybiczej może dojść również poprzez użytkowanie przedmiotów należących do osoby zakażonej (obuwie, odzież, meble, ręczniki). Do zakażeń szczególnie łatwo dochodzi w miejscach publicznych, takich jak baseny, prysznice, siłownie, czyli tam, gdzie często chodzimy bez butów.

Jak mogą wyglądać zmiany grzybicze na paznokciach?

Zmiany grzybicze pojawiają się na jednym lub kilku paznokciach stopy, najczęściej na pierwszym i piątym. Pierwotnie mogą być one bardzo subtelne, prawie niewidoczne.

Z czasem mogą powstać bardziej widoczne oznaki choroby:

  • utrata przejrzystości paznokcia,
  • przebarwienia (białe, żółte, brązowe, szare),
  • pogrubienie i kruchość paznokci,
  • deformacja paznokcia,
  • oddzielanie płytki paznokcia od łożyska,
  • nieprzyjemny zapach,
  • zapalenie wałów paznokciowych.

Nieleczona grzybica paznokci może w konsekwencji prowadzić do groźniejszych następstw: od utraty paznokcia, poprzez cellulitis (infekcja bakteryjna), aż po zakażenia uogólnione.

dermatofity widoczne pod mikroskopem
Zdjęcia wykonano w Pracowni Mikrobiologii ALAB laboratoria w Płocku.

Przyczyną grzybicy paznokci stóp są przede wszystkim dermatofity, rzadziej grzyby drożdżopodobne z rodzaju Candida i sporadycznie pleśnie, które występują głównie u osób starszych. Najczęściej izolowanymi w Polsce czynnikami etiologicznym grzybicy dermatofitowej paznokci są Trichophyton rubrum (ok. 70% przypadków) i Trichophyton mentagrophytes (ok. 20% przypadków).

Jakie czynniki sprzyjają wystąpieniu grzybicy paznokci?

  • cukrzyca,
  • otyłość,
  • zaburzenia układu odpornościowego,
  • zaburzenia krążenia,
  • nadpotliwość,
  • leczenie sterydami lub cytostatykami,
  • stały ucisk na płytkę paznokcia (ciasne obuwie),
  • wilgotne środowisko (baseny, łaźnie, sauny),
  • nieprzewiewne obuwie,
  • źle dezynfekowane przybory toaletowe.

Jakie badania laboratoryjne potwierdzają zakażenie grzybicze?

Laboratoryjne badanie diagnostyczne w kierunku grzybicy paznokci prowadzi do dokładnej identyfikacji drobnoustrojów. Właściwa identyfikacja czynnika etiologicznego pozwala na rozróżnienie tego typu zakażenia od innych niegrzybiczych chorób, takich jak np. łuszczyca, liszaj płaski paznokcia lub bielactwo paznokci oraz na odpowiednie dobranie leków przeciwgrzybiczych.

grzybica badanie mykologiczne
  • Tradycyjną metodą diagnostyki w kierunku dermatofitów jest badanie mykologiczne – preparat bezpośredni, który umożliwia wykrycie elementów morfotycznych grzybni w materiale pobranym od pacjenta, oraz posiew na podłoża hodowlane dla identyfikacji grzyba do gatunku.
grzybica badanie genetyczne baner

Jak należy się przygotować do badania mykologicznego w kierunku dermatofitów?

Do przeprowadzenia badania mykologicznego paznokci niezbędne jest właściwe przygotowanie pacjenta:

  • odstawienie leków przeciwgrzybiczych – na 3 miesiące przed badaniem,
  • zaprzestanie stosowania preparatów miejscowych, w tym lakierów, zmywaczy, kremów i środków odkażających – na co najmniej 1 miesiąc przed badaniem,
  • nie obcinanie paznokci – na tydzień przed badaniem,
  • w dniu badania nie należy myć miejsca poddawanego badaniu.

Jak postępować, aby uniknąć zakażenia grzybiczego stóp?

Pamiętaj, zakażenia grzybicze można ograniczyć, stosując się do zasad higieny:

  • unikaj chodzenia boso na basenie, w łaźni, siłowni, po hotelowych dywanach,
  • dokładnie osuszaj stopy po kąpieli,
  • nie pożyczaj cudzego obuwia,
  • używaj własnych przyborów toaletowych,
  • unikaj chodzenia w ciasnych, nieprzewiewnych butach,
  • korzystaj ze sprawdzonych salonów kosmetycznych, w których używane są wysterylizowane lub jednorazowe narzędzia.
grzybica paznokci - czynniki ryzyka i środki zapobiegawcze

Krew pępowinowa – zabezpieczenie zdrowia dziecka

Ciąża to czas ogromnych zmian w życiu przyszłych rodziców, czas oczekiwania, a przede wszystkim czas na podjęcie wielu ważnych decyzji. Jedną z nich jest ta, czy skorzystać z możliwości pobrania i bankowania krwi pępowinowej. 

Zastanawiasz się, na czym polega procedura pobrania krwi pępowinowej i czy w ogóle warto? Odpowiadamy!

Obecnie coraz więcej rodziców decyduje się na bankowanie krwi pępowinowej swojego nowo narodzonego dziecka. Dlaczego krew pępowinowa jest taka cenna? Ile kosztuje usługa bankowania? Odpowiedzi na te i inne często zadawane pytania znajdziesz poniżej.

Krew pępowinowa – cenne źródło komórek macierzystych

Krew pępowinowa to krew, która pozostaje w pępowinie i łożysku po porodzie i odpępnieniu dziecka. 

Znajdują się w niej komórki macierzyste, które wykazują wysoką skuteczność w leczeniu wielu chorób. Komórki pierwotne mają olbrzymi potencjał do namnażania oraz zdolność do przekształcania się w wyspecjalizowane tkanki. Mogą być wykorzystywane zarówno do przeszczepów autologicznych (dawca jest biorcą), jak i allogenicznych (dla innego biorcy, np. przeszczepy rodzinne).

Czy pobranie krwi pępowinowej jest bolesne?

Procedura pobrania krwi pępowinowej jest nieinwazyjna i bezbolesna. Wykonuje ją specjalnie przeszkolona położna zaraz po odpępnieniu dziecka. Krew pępowinową można pobrać zarówno podczas porodu siłami natury, jak i w przypadku cesarskiego cięcia. 

Krew pobierana jest z części pępowiny, która jest połączona z łożyskiem, więc proces ten jest całkowicie neutralny dla dziecka. Matka również nie odczuwa tego w żaden sposób. 

W jakim celu pobiera się krew pępowinową?

Krew pępowinowa to źródło cennych komórek macierzystych, które wykorzystuje się przy leczeniu wielu chorób, w tym ciężkich schorzeń onkologicznych i hematologicznych. 

Pierwszy udany przeszczep komórek macierzystych przeprowadzono w 1988 roku. Dawcą była nowo narodzona dziewczynka, a biorcą jej pięcioletni brat chory na białaczkę. 

Przeszczepem komórek macierzystych można leczyć ponad 80 chorób, m.in.:

  • ostre i przewlekłe białaczki,
  • zespoły mielodysplastyczne,
  • choroby spowodowane defektem komórki macierzystej,
  • nowotwory (m.in. guz mózgu, siatkówczak złośliwy, mięsak Ewinga),
  • choroby autoimmunologiczne (reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty, choroba Crohna).

Zabezpieczenie krwi pępowinowej – przejaw profilaktyki zdrowotnej

Krew pępowinową (w odpowiednich warunkach) można przechowywać bezterminowo, bez obaw o utratę cennych właściwości. Medycyna rozwija się obecnie w bardzo szybkim tempie. Nie wiadomo więc, czy już za kilka lat komórki macierzyste nie będą wykorzystywane w szerszy sposób, niż robi się to dziś.

Trwają intensywne próby wykorzystania krwi pępowinowej do zwalczania takich chorób jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, cukrzyca oraz niektóre choroby autoimmunologiczne. Prowadzone są również różnorodne badania kliniczne nad użyciem komórek macierzystych w tzw. medycynie regeneracyjnej – m.in. u dzieci chorych na autyzm oraz z porażeniem mózgowym.

Ile kosztuje bankowanie krwi pępowinowej?

Koszt pobrania oraz przechowywania komórek macierzystych zależy od banku oraz wybranego pakietu. Szukając najkorzystniejszej dla siebie oferty weź pod uwagę wszystkie koszty, tj. opłatę wstępną (koszt jednorazowy za zestaw pobraniowy i samo pobranie krwi), opłatę podstawową (koszt jednorazowy za preparatykę oraz zdeponowanie komórek macierzystych) oraz opłatę roczną za przechowywanie krwi (opłata ponoszona co roku). 

Bank Komórek Macierzystych nOvum to jedyny w Bank w Polsce, w którym pierwszy rok przechowywania krwi pępowinowej jest w cenie opłaty podstawowej, a dzięki możliwości rozłożenia płatności za przechowywanie krwi pępowinowej na 12 nieoprocentowanych rat, ta inwestycja w zdrowie Twojego dziecka wynosi już od 46 zł miesięcznie w kolejnych latach życia dziecka.

Decyzja na całe życie

Poród jest jedyną w życiu okazją pozyskania komórek macierzystych z krwi pępowinowej. Zdeponowana krew daje pewność, że komórki macierzyste mogą być użyte do celów terapeutycznych w każdej chwili, gdy tylko zaistnieje taka konieczność. 

Bank komórek macierzystych jest jak polisa ubezpieczeniowa dla Twoich dzieci. Czy warto z niej skorzystać? Jeżeli tylko masz na to środki – oczywiście! Wykorzystanie komórek macierzystych w medycynie to ogromny przełom, a warto dodać, że to dopiero początek badań.

https://novumbank.com/

Materiał partnera

Cytologia – badanie, które może uratować życie

Na czym polega cytologia ginekologiczna i kto powinien ją wykonywać?

Rak szyjki macicy jest jednym z częściej występujących nowotworów u kobiet. Według statystyk codziennie kilka Polek umiera na ten typ nowotworu. Regularne wykonywanie cytologii ginekologicznej pozwala na wykrycie bardzo wczesnych zmian nowotworowych w obrębie szyjki macicy, co sprawia, że szansa ich całkowitego wyleczenia jest bardzo duża.

Cytologia ginekologiczna jest prostym, bezbolesnym, zajmującym kilka minut badaniem, polegającym na pobraniu specjalną szczoteczką wymazu z kanału szyjki macicy. Badanie to może być wykonane przez lekarza ginekologa lub przez położną. Po pobraniu komórki nabłonka umieszczone na specjalnym szkiełku trafiają do Pracowni Patomorfologii, gdzie są oceniane pod mikroskopem przez wykwalifikowany personel.

Badanie cytologiczne powinny regularnie wykonywać wszystkie kobiety. Zaleca się, by pierwszą cytologię wykonać nie później niż po ukończeniu 21. roku życia lub po upływie 3 lat od rozpoczęcia współżycia.

Rodzaje cytologii ginekologicznej

Obecnie w laboratorium ALAB są dostępne dwa rodzaje cytologii ginekologicznej: konwencjonalna, gdzie rozmaz jest umieszczany bezpośrednio na szkiełku oraz nowość – cytologia cienkowarstwowa (płynna, LBC), w przypadku której materiał cytologiczny trafia do specjalnego podłoża płynnego.

cytologia lbc

Zalety cytologii płynnej

Cytologia cienkowarstwowa (LBC) na podłożu płynnym to innowacyjna, znacznie dokładniejsza metoda, która daje nam możliwość wykonania innych badań z jednego pobrania. Podczas jednego badania ginekologicznego pobieramy wymaz z szyjki macicy, z którego możemy wykonać cytologię ginekologiczną, wykrywanie materiału genetycznego wirusa HPV oraz test Cintec Plus.

Cytologia płynna jest także metodą rekomendowaną w przesiewowych badaniach w kierunku raka szyjki macicy, ponieważ wykrywa nawet bardzo wczesne zmiany nowotworowe. W związku z postępem wiedzy medycznej oraz metod diagnostycznych nastąpiła zmiana w schematach dedykowanych screeningowi raka szyjki macicy i zgodnie z najnowszymi zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników podstawowym badaniem każdej kobiety jest cytologia na podłożu płynnym (LBC).

pobranie cytologii

Wirus HPV

Dodatkową zaletą cytologii cienkowarstwowej (LBC) jest możliwość jednoczesnego pobrania z jednego wymazu również materiału w kierunku obecności wirusa HPV. A to właśnie wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) jest wykrywany u 99% chorych na raka szyjki macicy. Nosicielki wirusa HPV mają zwiększone ryzyko zachorowania na raka szyjki macicy. Z tego powodu wysoko rozwinięte laboratoria oferują możliwość nowoczesnej diagnostyki, jaką jest połączenie wykonania kilku badań z jednego pobrania, czyli cytologii ginekologicznej wraz z badaniem w kierunku wirusa HPV. 

pakiet cytologia i hpv

Cintec Plus

Kolejnym badaniem uzupełniającym diagnostykę cytologiczną jest badanie Cintec Plus (P16/Ki67). To zaawansowany test służący do wykrywania zmian nowotworowych na poziomie komórkowym w bardzo wczesnym stadium ich rozwoju. Badanie to wykonujemy w przypadku nieprawidłowego wyniku cytologii cienkowarstwowej z tego samego materiału komórkowego, z którego wykonano cytologię LBC.

cytologia płynna i cintec plus baner

Przygotowanie do badania

Najlepszym momentem na wykonanie badania jest 10-20 dzień cyklu. Przed badaniem nie należy współżyć 2-3 doby. Nie należy stosować żadnych preparatów dopochwowych (globulek, kremów, irygacji), gdyż może to wpłynąć  niekorzystnie na jakość techniczną badania. Przeciwwskazaniem do wykonania cytologii są: krwawienie z dróg rodnych, także miesiączkowe, nasilone upławy i stany zapalne w obrębie narządów rodnych.

Gdzie można wykonać badanie?

Badanie cytologiczne jest możliwe do wykonania w gabinecie ginekologicznym lub w wybranym Punkcie Pobrań ALAB laboratoria posiadającym stanowisko ginekologiczne.

Dlaczego warto regularnie wykonywać badanie cytologii ginekologicznej?

Cytologia ginekologiczna, wykrywanie wirusa HPV oraz, w miarę potrzeby, test Cintec Plus (P16/Ki67) dają możliwość wykonania aż trzech badań z jednego pobrania ginekologicznego. To kompleksowe i jednocześnie komfortowe dla każdej kobiety badanie pozwala w prosty i szybki sposób przeprowadzić pełna diagnostykę w kierunku ewentualnych zmian nowotworowych w obrębie szyjki macicy.

Zapraszamy do obejrzenia krótkiej animacji przygotowanej z myślą o profilaktyce dla każdej kobiety. Film prezentuje najnowsze metody diagnostyczne, które skutecznie mogą uchronić przed zachorowaniem na raka szyjki macicy.

Profilaktyka raka szyjki macicy dla każdej kobiety

Dbajmy o siebie i pamiętajmy, że tylko regularne badania profilaktyczne mogą zapobiec rozwojowi raka szyjki macicy.

Cytologia cienkowarstwowa wykonana w technologii LBC na podłożu SurePath jest dostępna w sklepie internetowym ALAB laboratoria.

PAKIET Cytologia płynna LBC oraz wykrywanie DNA 14 wysokoonkogennych typów wirusa HPV met. RT-PCR jest dostępny w sklepie internetowym ALAB laboratoria.

Ostatnia aktualizacja artykułu: 12.05.2022

Diagnostyka boreliozy – pytania i odpowiedzi

Odpowiedzi na pytania pacjentów opracowała Izabela Goral z ALAB laboratoria przy współpracy z prof. dr hab. n. med. Anną Moniuszko-Malinowską z Kliniki Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku.

1. Czy jest jakiś test na boreliozę, który można wykonać zaraz po ukąszeniu przez kleszcza?

Najszybciej, ale nie wcześniej niż dziesięć dni po pokłuciu przez kleszcza, można wykonać test Lyme Detect – wczesna diagnostyka boreliozy.

Test Lyme Detect to badanie na bazie wyników trzech  parametrów:​

  • przeciwciał przeciwko Borrelia burgdorferi w klasie IgM,
  • przeciwciał przeciwko Borrelia burgdorferi w klasie IgG,
  • interferonu gamma. 

Zastosowanie specjalnego algorytmu łączącego wyniki trzech testów umożliwia wykrycie boreliozy we wczesnym stadium. Zdiagnozowanie boreliozy w początkowym stadium pozwala na podjęcie odpowiedniego leczenia i całkowite wyleczenie.

2. Jaki jest pierwszy etap diagnostyki boreliozy? 

Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych rozpoznanie boreliozy z Lyme opiera się na kryteriach klinicznych, z których najważniejsze są historia pokłucia przez kleszcza i objawy kliniczne.

Testy serologiczne wykonywane są dwuetapowo – swoiste przeciwciała klasy IgM oraz IgG w surowicy wykrywane są czułą metodą ELISA, a następnie wyniki dodatnie/wątpliwe potwierdzane są metodą Western-Blot w celu zwiększenia swoistości, co zmniejsza prawdopodobieństwa wyniku fałszywie pozytywnego.

Wykrycie zakażenia tymi testami diagnostycznymi możliwe jest dopiero w momencie wyprodukowania wystarczającej ilości przeciwciał, czyli dopiero po 4-6 tygodniach od pokłucia.

borelioza pakiet przesiewowy baner

W ALAB Laboratoria jest dostępny Borelioza – pakiet przesiewowy (pierwszy etap diagnostyki). Został on stworzony dla osób pokłutych przez kleszcza, które chcą sprawdzić, czy nie zachorowały na boreliozę. Badania z pakietu są pierwszym krokiem takiej diagnostyki boreliozy.

W skład pakietu wchodzą następujące badania:

Drugim etapem diagnostyki boreliozy może być Borelioza – pakiet potwierdzenia (met. Western-Blot). Badania w pakiecie służą do potwierdzenia wystąpienia infekcji, jeśli wyniki Pakietu przesiewowego są dodatnie lub wątpliwe.

W skład pakietu wchodzą następujące badania:

3. Czy obecność przeciwciał IgG i przeciwciał IgM w górnej granicy normy świadczy o przebytej boreliozie?

Nie. Aby móc postawić diagnozę przebytej boreliozy, potrzebne są informacje o przebiegu choroby – objawach, wynikach badania przedmiotowego, wynikach badań dodatkowych, historii leczenia. Nie można rozpoznać przebytej boreliozy tylko na podstawie wyników badań serologicznych.

4. Czy pacjent bezobjawowy po ukąszeniu kleszcza, skierowany na badanie ELISA z wynikiem dodatnim i potwierdzonym testem met. Western-Blot będzie leczony ?

Podstawą włączenia leczenia jest obraz kliniczny oraz wyniki badań dodatkowych. Należy pamiętać, że nie leczymy wyników, a pacjenta.

5. Czy warto przeprowadzić badanie kleszcza, którego wyjęłam po ukąszeniu? Jeżeli tak, to w jaki sposób powinien on zostać zabezpieczony, żeby wynik badania był wiarygodny?

Badanie kleszcza można wykonać w celu wykrycia w kleszczu obecności różnych patogenów, np. bakterii Borrelia burgdorferi.

Badanie kleszcza ma znaczenie poznawcze. Należy pamiętać, iż wykrycie w kleszczu materiału genetycznego danego drobnoustroju nie jest jednoznaczne z zachorowaniem pokłutego człowieka. Ryzyko przeniesienia chorobotwórczych patogenów z kleszcza na żywiciela jest proporcjonalne do czasu ssania krwi, np. ryzyko zachorowania na boreliozę jest stosunkowo niskie do 24 godzin od momentu przyczepienia się kleszcza, a bardzo wysokie po tym czasie.

Pacjenta zaczynamy diagnozować na podstawie zgłaszanych dolegliwości i wyników badania przedmiotowego, a nie na podstawie wyniku badania kleszcza.   

Kleszcz, którego chcemy zbadać, powinien być dostarczony do Punktu Pobrań w czystym pojemniku bądź torebce strunowej. Jeśli nie możemy zawieźć go od razu, do 48 h możemy przechowywać go w temperaturze lodówki, czyli 2-8 stopniach Celsjusza  lub w zamrażarce. Uwaga: raz rozmrożonego kleszcza nie można zamrażać ponownie – taki materiał nie nadaje się do badania kleszcza.

Higiena rąk – jak skutecznie myć ręce?

Jakie drobnoustroje chorobotwórcze bytują na naszych rękach? Dlaczego woda i mydło mogą zapobiegać chorobom zakaźnym? Jakie błędy popełniamy przy myciu rąk?

Jakie drobnoustroje bytują na naszych rękach?

Nie każdy zdaje sobie sprawę z faktu, że organizm człowieka jest zamieszkiwany przez miliony mikroorganizmów. Zasiedlają one różne obszary naszego ciała, a ich łączna waga wynosi od 1,5 do 2 kilogramów!

Liczba drobnoustrojów na skórze naszych dłoni waha się od 102-106 komórek/cm2. Większa ich część  wchodzi w skład flory fizjologicznej, która nie jest szkodliwa, a wręcz stanowi jedną z barier chroniących organizm. Do takich pożytecznych mikroorganizmów należą między innymi Staphylococcus epidermidis, Corynebacterium spp., Micrococcus spp., Propionibacterium spp.  

odcisk fragmentu dłoni na pożywce agarowej

Na dłoniach czasowo przebywają również drobnoustroje, które określamy mianem flory przejściowej. Mikroorganizmy te, wszechobecne w środowisku, przenoszone są na naszą skórę z zanieczyszczonych powierzchni, takich jak klamki, poręcze, przedmioty codziennego użytku, żywność, skóra innych ludzi i zwierząt. Mogą znaleźć się wśród nich drobnoustroje chorobotwórcze odpowiedzialne za zatrucia pokarmowe czy zakażenia układu oddechowego. Są one potencjalnym zagrożeniem nie tylko dla nas samych, ale również dla osób, z którymi się stykamy.

Czym jest choroba brudnych rąk?

Choroba brudnych rąk, ten powszechnie znany termin związany z niewłaściwą higieną rąk, kojarzony jest najczęściej z wirusowym zapaleniem wątroby typu A, owsicą, salmonellozą i tasiemczycą. Objawy infekcji mogą być różne: ból brzucha, gorączka, zażółcenie oczu i powłok skóry, biegunka, wymioty.

przeciwciała anty-HAV IgM i IgG - WZW typu A
posiew kału w kierunku salmonella i shigella
owsiki wymaz okołoodbytniczy

Flora przejściowa skóry

  • Bakterie (m.in. Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Salmonella spp.)
  • Wirusy (m.in. rotawirusy, norowirusy, WZW A, wirus grypy, koronawirus SARS-CoV-2)
  • Grzyby (Candida spp., pleśnie)
  • Pasożyty (m.in. jaja tasiemca, owsika)

Drobnoustrojów chorobotwórczych na pewno nie chcielibyśmy mieć na swoich dłoniach. Czy istnieją zatem skuteczne sposoby na szybkie usuwanie flory przejściowej? 

Najprostszą metodą jest właściwe mycie rąk. Ciepła woda i mydło potrafią usunąć nawet do 90% drobnoustrojów znajdujących się na skórze! Odpowiednie mycie znacznie ogranicza szerzenie się zakażeń: może zmniejszyć o 50% liczbę chorób biegunkowych i o około 30% liczbę zakażeń dróg oddechowych.

odcisk dłoni przed i po umyciu

Najczęstsze błędy w myciu rąk

Czy nasze mycie rąk jest właściwe? Najczęstsze błędy to krótki czas i pobieżne mycie dłoni. Liczne badania wskazują na to, że poświęcamy tej czynności zbyt mało czasu: przeciętnie myjemy dłonie ok. 5 sekund, podczas gdy powinniśmy ok. 30-40 sekund. Z reguły pomijamy przy myciu niektóre obszary dłoni, w tym  kciuki i przestrzenie międzypalcowe. 

obszary pomijane podczas mycia rąk

W wielu wyszukiwarkach internetowych można z łatwością znaleźć schemat prawidłowego postępowania, który sprawi, że nasze ręce będą czyste.

instrukcja mycia rąk

Mydło jest niezbędne do codziennej, skutecznej higieny dłoni. Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że powszechnie stosowane mydła w płynie również mogą być źródłem drobnoustrojów chorobotwórczych. Dzieje się tak za sprawą pojemników wielokrotnego użytku, które uzupełniamy mydłem, nie pamiętając o konieczności ich systematycznego czyszczenia.

Skuteczne mycie rąk

Poniżej przedstawiono wyniki badania, podczas którego pobrano odciski dłoni od trzech osób przed i po dokładnym umyciu mydłem z jednego, wielokrotnie uzupełnianego dozownika. (Źródło: badania własne)

Na zdjęciach po lewej stronie widoczne są wyraźne różnice we florze bakteryjnej dłoni poszczególnych osób przed myciem.  Obfita flora na dłoniach po umyciu mydłem jest praktycznie jednakowa (prawa strona)

efekt mycia dłoni mydłem z zanieczyszczonego pojemnika

Pamiętajmy zatem o konieczności dbania o higienę rąk: myjmy ręce dokładnie, nie omijając żadnych obszarów dłoni, myjmy dostatecznie długo, a w przypadku stosowania dozowników wielokrotnego użytku, pamiętajmy o ich systematycznym czyszczeniu.

Kiedy myć ręce?

  • Przed przygotowywaniem posiłku
  • Przed posiłkiem
  • Po kontakcie ze zwierzętami
  • Po  skorzystaniu z toalety
  • Po przyjściu do domu
  • Po kontakcie z osobą chorą
  • Po użyciu chusteczki do nosa
  • Po zasłanianiu dłońmi ust i nosa przy kichaniu i kaszlu

Wczesna diagnostyka boreliozy

Ukąsił Cię kleszcz i martwisz się, że możesz zachorować na boreliozę? Sprawdź, jakie badania możesz wykonać, by jak najwcześniej wykryć potencjalne zakażenie.

Czym jest borelioza i jakie mogą być jej powikłania?

Borelioza jest chorobą zakaźną przenoszoną przez kleszcze, która stanowi coraz częstszy problem zdrowotny w Polsce i na świecie.

Pierwszym objawem zakażenia bakterią Borrelia burgdorferi może być rumień wędrujący, który stanowi pewne rozpoznanie choroby. Niestety występuje on jedynie u 30-50% chorych, zaś u pozostałych pacjentów kluczową rolę w rozpoznaniu choroby odgrywają badania laboratoryjne w kierunku boreliozy.

Wcześnie wykryta borelioza jest całkowicie wyleczalna.

Natomiast nieleczona choroba z Lyme może prowadzić do zajęcia wielu układów i prowadzić m.in. do:

  • neuropatii
  • problemów kardiologicznych
  • zapaleń stawów, najczęściej kolanowego

Wczesna diagnostyka boreliozy oraz podjęcie odpowiedniego leczenia może uchronić pacjenta przed powikłaniami wynikającymi z późno wdrożonego leczenia.

Jakie badania na boreliozę? Laboratoryjna diagnostyka boreliozy

O badaniach laboratoryjnych w kierunku boreliozy, ich wadach i zaletach oraz najnowszych rozwiązaniach opowiada ekspert, prof. dr hab. Sławomir A. Pancewicz:

Laboratoryjna diagnostyka boreliozy opiera się na „dwuetapowym protokole diagnostycznym” (z wyłączeniem chorych z rumieniem wędrującym), polegającym na wykrywaniu swoistych przeciwciał w klasie IgM i IgG metodami immunochemicznymi oraz techniką Western Blot.

Metody immunochemiczne i Western Blot mają podobną czułość w badaniu przeciwciał, ale swoistość metody Western Blot jest wyższa, ponieważ interpretacja oparta jest na stwierdzeniu obecności specyficznych immunoreaktywnych pasków. Jednak nie zawsze metody te jednoznacznie rozstrzygają dylematy diagnostyczne. Spowodowane jest to tym, że przeciwciała IgG i IgM mogą utrzymywać się przez miesiące lub lata po eliminacji krętków antybiotykami. Ponieważ miano tych przeciwciał obniża się bardzo powoli, wyniki testu Western Blot nie zmieniają się znacząco po leczeniu.

Testy serologiczne nie mogą być wykorzystywane do oceny aktywności zakażenia lub skuteczności antybiotykoterapii. Natomiast bezpośrednie metody wykrywania krętków B. burgdorferi sl, hodowla i metodą PCR z tkanki lub z krwi nie są tak czułe, jak testy serologiczne. Dlatego prowadzone są intensywne badania nad stworzeniem nowych testów diagnostycznych pozbawionych tych ograniczeń i umożliwiających szybsze rozpoznanie boreliozy.

kleszcz

Wiele nadziei budzi nowy test firmy DiaSorin – LIAISON® LymeDetect® wczesna diagnostyka boreliozy. Jest  to  jakościowy test na bazie trzech połączonych testów chemiluminescencyjnych do wczesnego rozpoznania boreliozy z Lyme.  Jego wynik może wspomagać rozpoznanie wczesnego stadium zakażenia krętkami Borrelia burgdorferi s.l. u pacjentów z objawami klinicznymi po pokłuciu przez kleszcza lub w przypadku podejrzenia zakażenia.

Przeprowadzone badania wskazują, że równoległe oznaczanie odpowiedzi humoralnej i komórkowej prowadzi do istotnego zwiększenia czułości diagnostycznej, szczególnie na wczesnym etapie zakażenia. Potwierdzono wzrost czułości diagnostycznej o 25% w pierwszych trzech tygodniach. Test LymeDetect® wczesna diagnostyka boreliozy może być więc wykorzystany jako badanie wspomagające zalecaną obecnie diagnostykę boreliozy we wczesnym okresie.

Prof. dr hab. Sławomir A. Pancewicz – kierownik Kliniki Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku

Test LymeDetect® wczesna diagnostyka boreliozy – szczegóły badania

Test LymeDetect® wczesna diagnostyka boreliozy to badanie na bazie trzech połączonych parametrów (p/c przeciwko – bakterii Borellia burgdorferi w klasie IgG i IgM oraz interferonu gamma). Badanie umożliwia wcześniejsze wykrycie zakażenia w porównaniu z testami tradycyjnymi – już od 7 dnia po ukąszeniu przez kleszcza.

Czułość diagnostyczna testu LymeDetect
Porównanie czułości i swoistości diagnostycznej testu wczesnej diagnostyki boreliozy w porównaniu z testami tradycyjnymi.

Test wykrywa boreliozę wywołaną przez bakterie Borellia burgdorferi sensu lato:

  • Borrelia burgdorferi sensu stricto
  • Borrelia garinii
  • Borrelia afzelii

test lymedetect wczesna diagnostyka boreliozy

Kiedy wykonać test na boreliozę LymeDetect® wczesna diagnostyka boreliozy?

  • gdy podejrzewasz ukąszenie kleszcza
  • gdy odczuwasz zmęczenie i objawy grypopodobne, a istnieje możliwość ukąszenia przez kleszcza

Pamiętaj! Zdiagnozowanie boreliozy w początkowym stadium rozwoju pozwala na podjęcie odpowiedniego leczenia zapobiegającego rozwojowi poważnych problemów zdrowotnych, takich jak zapalenie stawów, powikłania kardiologiczne czy zaburzenia pracy układu nerwowego.

Jak przygotować się do badania?

Test LymeDetect® wczesna diagnostyka boreliozy jest wykonywany z krwi żylnej. Nie wymaga specjalnego przygotowania, podczas pobrania krwi nie trzeba być na czczo. Czas oczekiwania na wynik wynosi 7 dni roboczych. Badanie może być wykonywane u dzieci. 

AMH – znaczenie i zmienność stężenia wraz z wiekiem kobiety

Współautorem artykułu jest Łukasz Fraszka

Czy i w jaki sposób można ocenić, ile czasu pozostało kobiecie na zajście w ciążę? Współczesna medycyna robi ogromne postępy w wielu dziedzinach, także w kwestii określania płodności u kobiet. Dobrym przykładem jest badanie stężenia AMH.

Czym jest AMH?

AMH (ang. Anti-Müllerian Hormone, hormon anty-Müllerowski) to hormon produkowany w pęcherzykach w jajniku u kobiet. Wytwarzają go komórki otaczające komórki jajowe gotowe do wzrostu. Komórki jajowe powstałe w życiu płodowym to rezerwa jajnikowa na całe życie, indywidualna i ograniczona u każdej kobiety. W przypadku typowej kobiety średnia wielkość rezerwy jajnikowej wynosi około 400 tys. pęcherzyków. Rezerwa jajnikowa, a co za tym idzie, płodność kobiety, zmniejsza się wraz z wiekiem.

Jakich informacji dostarcza badanie AMH?

Badanie poziomu hormonu anty-Müllerowskiego pozwala określić stan tzw. rezerwy jajnikowej, a zatem pośrednio ocenić, ile komórek jajowych kobieta posiada w „zapasie”. Tym samym dzięki badaniu można w przybliżeniu oszacować czas, jaki pozostał kobiecie na zostanie matką.

Badanie AMH jest obecnie niezbędnym testem w diagnostyce i leczeniu par z niepłodnością, które chcą się poddać leczeniu metodami wspomaganego rozrodu. Dzięki znajomości poziomu AMH lekarz specjalista jest w stanie przewidzieć szanse na urodzenie dziecka i zacząć indywidualne działanie medyczne dla par mających problem z płodnością.

Oznaczanie poziomu hormonu anty-Müllerowskiego ma również zastosowanie w diagnozowaniu i leczeniu zespołu policystycznych jajników (PCOS), diagnostyce wtórnej niewydolności hormonalnej jajników, zespole przedwczesnego wygasania czynności jajników oraz jako marker toksycznego uszkodzenia jajników po chemioterapii.

badanie AMH baner

Poziom AMH a wiek kobiety

Wspólnie z zespołem ALAB poddaliśmy ocenie wyniki oznaczenia poziomu AMH w dużej grupie 12 640 kobiet, u których w latach 2015–2017 w Laboratorium Centralnym ALAB dokonano tego oznaczenia.

W oparciu o klasyfikację stosowaną w wielu specjalistycznych ośrodkach zajmujących się niepłodnością przyjęliśmy:

  • za fazę płodną – poziom AMH w przedziale 1,3–7,0 µg/l
  • za fazę ograniczonej płodności – poziom AMH w zakresie < 1,3 µg/l
  • za fazę niepłodną – poziom AMH w zakresie < 0,1 µg/l.

Kobiety podzieliliśmy na 5 grup wiekowych. Na podstawie tej bazy danych dokonaliśmy kilku istotnych analiz statystycznych.

Na pierwszy rzut oka w kontekście potencjalnej płodności kobiet wynik był stosunkowo optymistyczny, ponieważ w całej badanej populacji 12 640 kobiet średnia wartość hormonu anty-Müllerowskiego wyniosła 4,2 µg/l.

Jednak w szczegółowej ocenie, w zależności od wieku, sytuacja ta wyglądała już zgoła odmiennie ze spodziewaną tendencją spadków poziomów AMH w miarę wzrostu wieku badanych kobiet.

  • średnia wartość AMH w grupie kobiet w wieku 18–25 lat wyniosła 6,5 µg/l
  • w grupie 26–30 lat 5,2 µg/l,
  • w grupie 31–35 lat 3,9 µg/l, w grupie 36–40 lat 2,6 µg/l,
  • w grupie badanych > 40 lat odpowiednio 1,6 µg/l.

W całej badanej populacji stwierdziliśmy 6% kobiet w fazie niepłodnej, 20% kobiet z ograniczoną płodnością, 54% kobiet w fazie płodnej oraz 20% kobiet z wartościami AMH przekraczającymi 7 µg/l.

Wykres przedstawiający odsetek kobiet w fazach niepłodnej, ograniczonej płodności i płodnej w całej populacji

Wraz ze wzrostem wieku badanych zaobserwowaliśmy spadek odsetka kobiet w fazie płodnej wraz ze wzrostem odsetka kobiet w fazie ograniczonej płodności i fazie niepłodnej.

Odsetek kobiet w fazie płodnej obniżał się z około 60% dla badanych w wieku 26–30 lat lat do 27% w wieku > 40 lat. Odsetek kobiet w fazie ograniczonej płodności wzrastał z 8% dla kobiet w wieku 18–25 lat do 37% w grupie kobiet > 40 lat.

I na koniec odsetek pacjentek w fazie niepłodnej wzrastał z 3% dla pacjentek w wieku 18–25 lat do 34% w grupie kobiet > 40 lat.

Wykres przedstawiający odsetek kobiet w poszczególnych fazach płodności w zależności od wieku

Jakie są wnioski z badania?

Po pierwsze, w ostatnich 3 latach wraz z zespołem ALAB zaobserwowaliśmy istotny wzrost częstości wykonywania oznaczeń hormonu antymüllerowskiego, co potwierdza rosnące praktyczne wykorzystanie tego parametru w diagnostyce niepłodności u kobiet.

Po drugie, ocena wyników AMH dowodzi, iż postawienie wstępnej diagnozy dla badanych z fazą ograniczonej płodności i fazą niepłodną może dotyczyć około 25% kobiet w wieku rozrodczym.

I wreszcie po trzecie, na podstawie naszych obserwacji dotyczących izolowanej obserwacji wartości AMH (bez oceny innych przyczyn zaburzeń płodności) stwierdziliśmy, iż odsetek kobiet z ograniczoną płodnością (AMH < 1,3 µg/l) zaczyna wyraźnie rosnąć po przekroczeniu 30 r.ż., zaś odsetek niepłodności u kobiet (AMH < 0,1) µg/l) po ukończeniu 35 r. ż.

Artykuł powstał na podstawie wywiadu opublikowanego 13 marca 2018 w „Chcemy być rodzicami”.

Pakiety badań laboratoryjnych – szybsza diagnostyka

0

Profilaktyczne badania laboratoryjne powinny być elementem zdrowego stylu życia. Jednak w praktyce nawet osoby, które dbają o zrównoważoną dietę oraz aktywność fizyczną niechętnie przychodzą do laboratorium. Dlaczego?

Czasem przyczyną jest brak czasu oraz ograniczenia wynikające z faktu, iż część badań należy wykonywać na czczo i w godzinach porannych. Niektórzy ograniczają się zatem do niezbędnego minimum, wykonując badania rzadko i tylko wówczas, gdy zleci je lekarz, ponieważ są konieczne do postawienia diagnozy. Wielu z nas z pewnością miało również do czynienia z sytuacją, gdy trzeba było iść do laboratorium kilka razy z rzędu, ponieważ jedno badanie nie rozstrzygnęło wątpliwości.

Zalety pakietów badań laboratoryjnych

Rozwiązaniem optymalnym dla pacjentów jest korzystanie z gotowych pakietów celowanych badań.

Dlaczego warto?

  • Zrobienie kilku badań w jednym czasie to oszczędność finansowabadania w pakiecie są tańsze niż pojedyncze badania.
  • Równie ważna jest oszczędność czasu – zrobienie kilku badań w jednym pobraniu to brak konieczności kilkukrotnego chodzenia do laboratorium oraz skrócenie czasu do postawienia diagnozy czy wykluczenia choroby. Współczesny człowiek żyje pod presją czasu, wszystkie problemy chcemy rozwiązywać tak szybko, jak to tylko możliwe.
  • Dla wielu pacjentów duże znaczenie ma również minimalizacja stresu – osoby, które boją się zabiegów z użyciem igieł (w tym pobierania krwi), powinny korzystać z pakietów badań.

Bardzo istotny jest też fakt, że wykonanie kilku badań w jednym czasie i w tych samych okolicznościach daje większą pewność interpretującemu, iż wyciągane wnioski są spójne.

Pakiety badań w ALAB laboratoria

W ALAB laboratoria znajdziesz szeroką ofertę pakietów badań, które są odpowiednie zarówno do celów profilaktycznych, jak i wówczas, gdy pacjent obserwuje u siebie niepokojące objawy.

pakiety badań w ALAB laboratoria baner

Jednymi z najczęściej wykonywanych obecnie badań laboratoryjnych są badania tarczycy. Przez wiele lat standardem diagnostycznym było wykonywanie tylko badania TSH. Obecnie wiemy, że aby mieć wiarygodną informację o tym, czy funkcja tarczycy jest prawidłowa, należy zrobić co najmniej dwa badania: TSH i fT4. Znajdziesz je w Pakiecie tarczycowym przesiewowym i dla kobiet w ciąży. Najlepiej jest jednak zrobić od razu trzy badania: TSH, fT4 i fT3, dostępne w Pakiecie tarczycowym.

pakiety badań tarczycy baner

Analogiczna sytuacja występuje, gdy chcemy zbadać czynność wątroby. Oznaczenie kilku parametrów w tym samym czasie (sprawdź Pakiet wątrobowy) pozwala ocenić jej stan czynnościowy, obserwować trend w zmianach funkcji tego narządu oraz stanowi podstawę do podjęcia odpowiedniego postępowania terapeutycznego.

pakiety badań wątroby baner

Innym przykładem jest diagnostyka zaburzeń gospodarki żelazowej, która również wymaga wykonania kilku badań, aby właściwie umiejscowić problem i dobrać odpowiednie leczenie. W przypadku podejrzenia anemii należy wykonać morfologię, ale istotne jest też oznaczenie poziomu żelaza w surowicy oraz poziomu ferrytyny. Te dwa wskaźniki świetnie uzupełniają badanie morfologii krwi. Wszystkie te badania znajdziesz w Pakiecie anemii.

Podobnych przypadków jest znacznie więcej, ale warto wspomnieć jeszcze o diagnostyce zaburzeń hormonalnych u kobiet, które również łatwiej jest zdiagnozować, jeśli wykonamy komplet badań. Pomogą w tym Pakiet hormony kobiece podstawowy oraz Pakiet hormony kobiece rozszerzony.

pakiety badań hormonalnych

Zachęcamy do korzystania z oferty pakietowej ALAB laboratoria, która została przygotowana, aby ułatwić i przyspieszyć postawienie diagnozy lub wykluczenie choroby.

Kariotyp – badanie genetyczne

Każda komórka naszego organizmu zawiera jądro komórkowe, w którym jest zlokalizowane DNA. Większość komórek w czasie swojego życia ulega podziałom komórkowym, czyli dzieli się na dwie dokładnie takie same komórki potomne (nie dotyczy to komórek rozrodczych, czyli komórek jajowych i plemników – one dzielą się w inny sposób). Aby nasze DNA dokładnie i równo zostało rozdzielone do komórek potomnych, w czasie podziału komórkowego zwanego mitozą przyjmuje ono postać chromosomów – charakterystycznych „pałeczek” pogrupowanych w pary. Dzięki temu podział staje się możliwy, a w jego wyniku do każdej komórki potomnej trafi jeden chromosom z pary, a więc dokładnie „pół porcji DNA”.

budowa DNA

Co to jest kariotyp? Co to są chromosomy?

Kariotyp to ułożone w pary chromosomy. Genom człowieka tworzy 46 chromosomów: 23 pary, z czego 22 to tzw. autosomy. Ostatnią parę tworzą chromosomy płci: XX (kobieta) albo XY (mężczyzna). Każdy chromosom występuje w dwóch kopiach, tworzą parę homologiczną, w której jedna kopia pochodzi od matki, druga zaś od ojca.

Każdy chromosom zbudowany jest z DNA oraz z białek, które utrzymują charakterystyczną postać „pałeczki” w czasie podziału komórki. W strukturze chromosomu wyróżnia się centromer (tzw. przewężenie pierwotne), które dzieli chromosom na dwa ramiona: krótkie (p) i długie (q).

rodzaje chromosomów

Ze względu na położenie centromeru chromosomy dzieli się na:

  • metacentryczne – centromer jest mniej więcej na środku chromosomu i ramię krótkie i długie mają podobną długość
  • submetacentryczne – centromer przesunięty jest w kierunku ramienia krótkiego i dlatego ramię krótkie jest krótsze od długiego
  • akrocentryczne – centromer jest obecny na jednym końcu chromosomu i w takim chromosomie jest obecne tylko ramię długie, a zamiast krótkiego ramienia są obecne tzw. satelity.

Na czym polega badanie kariotypu?

Badanie kariotypu opiera się na analizie danej komórki w trakcie podziału (mitozy), czyli w momencie, kiedy DNA z jądra komórkowego jest uformowane w chromosomy. Kariotyp to ułożone w pary homologiczne chromosomy naszych komórek. Aby zbadać kariotyp, najczęściej pobiera się krew obwodową z żyły łokciowej. Następnie z pobranych komórek krwi (głównie limfocytów) zakłada się hodowlę komórkową. Bardzo ważne dla wykonania badania kariotypu jest, aby komórki od pobrane pacjenta były żywe – nie można mrozić pobranej krwi!

Badanie kariotypu nazywane jest badaniem cytogenetycznym i polega na ocenie struktury oraz liczby chromosomów badanych komórek.

Należy dodać, że badanie kariotypu można wykonać także z innych komórek niż krew, np. ze szpiku, z komórek płynu owodniowego, z fibroblastów i z każdej innej, dzielącej się tkanki człowieka.

Kiedy należy wykonać badanie kariotypu? Jakie są rodzaje kariotypu?

Kariotyp nie jest badaniem rutynowym i nie każdy z nas ma je wykonywane w trakcie całego życia. Przychodzą jednak takie momenty, kiedy należy je wykonać.

W przypadku badania kariotypu z krwi obwodowej, które nazywany jest kariotypem postnatalnym (czyli „pourodzeniowym”) wskazaniami do jego wykonania są:

  • występowanie u pacjenta cech fenotypowych charakterystycznych dla danego zespołu chromosomowego (np. nieprawidłowy rozstaw oczu, nienaturalnie szeroka szyja, wady palców, w tym brak palca, bądź o jeden palec za dużo)
  • występowanie u pacjenta wad rozwojowych (np. charakterystyczna wada serca) i/lub opóźnienie rozwoju psychoruchowego
  • niepowodzenia w utrzymaniu ciąży – dwa lub więcej poronień samoistnych w I trymestrze ciąży i/lub urodzenie dzieci z wadami rozwojowymi
  • brak cech dojrzewania płciowego, pierwotny lub wtórny brak miesiączki, zbyt niski wzrost u dziewczynek
  • nieprawidłowa budowa zewnętrznych narządów płciowych
  • występowanie w rodzinie pacjenta strukturalnej aberracji chromosomowej

badanie kariotypu baner

Kariotyp ze szpiku jest wykonywany przy podejrzeniu choroby nowotworowej krwi, czyli np. białaczki i jest kariotypem związanym z chorobą nowotworową, inaczej nazywany kariotypem nabytym.

Kariotyp z płynu owodniowego lub trofoblastu (warstwa komórek zewnętrznych błony płodowej) jest wykonywany przy podejrzeniu wad rozwojowych płodu, na które wskazał nieprawidłowy obraz USG oraz wyniki badań laboratoryjnych u kobiety w ciąży i nazywany jest kariotypem prenatalnym.

Jaki może być wynik kariotypu?

Wynik kariotypu może być prawidłowy (czyli dla kobiety: 46, XX, a dla mężczyzny: 46, XY), lub nieprawidłowy.

Wynik nieprawidłowy (nieprawidłowy kariotyp) oznacza, że w analizowanych chromosomach stwierdzono zaburzenia w strukturze, w budowie (tzw. aberrację strukturalną), albo w ogólnej liczbie chromosomów (aberracja liczbowa).

Aberracje strukturalne powstają w wyniku złamania jednego lub kilku chromosomów i ich nieprawidłowego połączenia się. Wśród aberracji strukturalnych wyróżnia się: translokacje, inwersje, delecje, duplikacje, izochromosomy, chromosomy pierścieniowe.

Natomiast wśród aberracji liczbowych u człowieka najczęściej stwierdza się monosomie (czyli brak jednego chromosomu z pary) oraz trisomie (czyli dodatkowy chromosom do danej pary).

Prawidłowy kariotyp męski – widzimy 22 pary chromosomów, od nr 1 do 22, oraz chromosomy płci: X i Y.

prawidłowy kariotyp męski

Przykładowy nieprawidłowy kariotyp z trisomią chromosomu 21 (zespół Downa) – widzimy przy nr 21, zamiast pary chromosomów – trzy takie same chromosomy 21.

nieprawidłowy kariotyp z trisomią chromosomu 21 (zespół Downa)

Co zrobić z wynikiem kariotypu?

Ponieważ badanie kariotypu jest badaniem genetycznym, pacjent, który otrzymuje wynik kariotypu powinien być pod opieką lekarza. Wynik tak specjalistycznego badania powinien być zawsze omówiony z lekarzem, specjalistą w zakresie genetyki klinicznej bez względu na to, czy jest to badanie postnatalne czy prenatalne.

Owsiki – co powinniśmy o nich wiedzieć?

Spis treści

  1. Czym są owsiki?
  2. Jak dochodzi do zarażenia owsicą?
  3. Kto jest najbardziej narażony na zarażenie owsicą?
  4. Jakie mogą być objawy owsicy?
  5. Jak przebiega leczenie owsicy?
  6. Jak zdiagnozować owsicę?
  7. Jak zapobiegać szerzeniu owsicy?

Choroby pasożytnicze przewodu pokarmowego są szeroko rozpowszechnione na całym świecie. Ich główną przyczyną jest niski poziom sanitarno-higieniczny.  Wysokie ryzyko zarażenia wiąże się zarówno z lekceważeniem zasad higieny osobistej, żywności i żywienia, jak i z szybkością namnażania pasożytów, wydalaniem przez nie ogromnej liczby jaj i łatwością rozprzestrzeniania.

Owsica jest pasożytniczą chorobą zakaźną wywoływaną przez owsiki ludzkie. Najczęściej zarażają się nią dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Szacuje się, że w Polsce zarażenie owsikiem ludzkim dotyczy ok. 40% dzieci w wieku 7-14 lat i ok. 17% dorosłych.

Czym są owsiki?

Czynnikiem etiologicznym owsicy są owsiki ludzkie (Enterobius vermicularis) należące do nicieni. Jedynym ich rezerwuarem są ludzie. Owsiki przypominają krótkie, białe niteczki i mogą być widoczne gołym okiem. Charakteryzuje je wyraźny dymorfizm płciowy: proste samice osiągają 10-13 mm długości, zaś samce z wyraźnie zagiętą tylną częścią – 3-5 mm.

Pasożyty bytują w końcowym odcinku jelita cienkiego oraz w jelicie grubym. Zapłodnione samice wędrują w okolicę odbytu żywiciela gdzie składają na skórze ok. 10-12  tys. jaj. Jaja owsików dojrzewają do formy inwazyjnej w ciągu 4-6 godzin i mogą stać się przyczyną powtórnego zarażenia lub zarażenia osób z otoczenia. Od chwili zarażenia do momentu wydalania jaj upływa 2-8 tygodni. Jaja owsików poza organizmem człowieka utrzymują żywotność przez okres 2-3 tygodni.

cykl rozwojowy owsika ludzkiego infografika

Jak dochodzi do zarażenia owsicą?

Człowiek zaraża się owsicą przede wszystkim drogą pokarmową poprzez brudne ręce.

Drogi zarażenia:

  • kontakt z zarażoną osobą,
  • wspólne używanie pościeli, bielizny, ręczników, ubrań, zabawek,
  • korzystanie z tej samej łazienki, toalety,
  • spożycie skażonego pokarmu,
  • autoinwazja – przenoszenie do jamy ustnej poprzez ręce po drapaniu okolicy odbytu,
  • inhalacja – wdychanie jaj unoszących się w powietrzu,
  • retroinwazja – larwy wylęgające się w okolicy okołoodbytowej migrują przez odbyt do przewodu pokarmowego.

Kto jest najbardziej narażony na zarażenie owsicą?

Owsica może dotyczyć osób w różnym wieku, szczególnie jednak narażone są na nią dzieci i ich najbliżsi.

Grupy ryzyka:

  • dzieci przebywające w skupiskach (żłobki, przedszkola, szkoły, domy dziecka),
  • współdomownicy (rodzice, dziadkowie, rodzeństwo),
  • pracownicy przedszkoli, szkół podstawowych, żłobków,
  • personel medyczny na oddziałach dziecięcych.

Źródło zdjęcia: Pracownia Parazytologii Laboratorium Analiz Lekarskich ALAB w Warszawie

Jakie mogą być objawy owsicy?

Owsica może przebiegać bezobjawowo lub powodować dolegliwości, których rodzaj i nasilenie związane jest z intensywnością zarażenia i  osobniczą odpornością organizmu. Głównym objawem owsicy jest świąd okolicy odbytu, spowodowany podrażnieniem skóry przez śluz pokrywający jaja owsików. Symptomy, które towarzyszą owsicy mogą być na tyle niespecyficzne, że często zarażenie pasożytami jest rozpatrywane dopiero po wykluczeniu innych przyczyn.

Objawy owsicy:

  • swędzenie w okolicach odbytu, szczególnie wieczorem,
  • problemy ze snem i bezsenność,
  • stany zapalne skóry i podrażnienia,
  • niepokój i problemy z koncentracją,
  • brak apetytu,
  • bladość skóry i podkrążone oczy,
  • zgrzytanie zębami,
  • nudności i bóle brzucha,
  • zmiany zapalne dróg rodnych,
  • bóle głowy,
  • osłabienie.

Jak przebiega leczenie owsicy?

Założenie, że owsica sama przeminie jest jak najbardziej błędne. Nieleczona może prowadzić do wielu powikłań, nie tylko w obrębie układu pokarmowego. Kuracja polega na przyjęciu lekarstwa na owsiki przepisanego przez lekarza. Ze względu na zakaźność i łatwość rozpowszechniania pasożyta, leczeniem owsicy powinni być objęci wszyscy współdomownicy, a także osoby z bliskiego kontaktu. Przyjęcie leku powinno zostać powtórzone po dwóch tygodniach, w celu całkowitego wyeliminowania owsików, które mogły w międzyczasie wylęgnąć się z jaj. W dniu przyjmowania leku należy dokładnie wysprzątać mieszkanie oraz zmienić bieliznę osobistą i pościel.

Powikłania owsicy

  • zarażenie układu płciowego u dziewczynek
  • stany zapalne okolic intymnych
  • zapalenie jelita grubego
  • stany zapalne skóry
  • utrata masy ciała

Jak zdiagnozować owsicę?

Owsica może być zdiagnozowana na podstawie wykrycia obecności owsików na skórze w okolicy odbytu lub na powierzchni świeżego kału. Niestety nie zawsze można zauważyć pasożyty gołym okiem, dlatego bardziej wiarygodną metodą potwierdzającą zarażenie jest badanie mikroskopowe na obecność owsików wykonywane w laboratorium. Materiał do badania pobiera się w godzinach porannych, przed wypróżnieniem i umyciem okolic intymnych. Do pobrania służy taśma celofanowa naklejana na skórę w szparze międzypośladkowej.

owsiki w wymazie okołoodbytniczym

W preparacie mikroskopowym poszukiwane są charakterystyczne jaja owsików. Są one oceniane przez wykwalifikowanych diagnostów laboratoryjnych. W przypadku uzyskania wyniku ujemnego badanie należy powtórzyć. Jedno badanie daje 50% szans wykrycia jaj owsików, trzy badania zwiększają tą szansę do 90%, natomiast 5 badań to 99% prawdopodobieństwa potwierdzenia owsicy.

Jak zapobiegać szerzeniu owsicy?

Łatwe i szybkie rozprzestrzenianie się zarażenia owsikiem ludzkim poprzez brudne ręce powoduje, że szczególną uwagę należy zwrócić na przestrzeganie zasad higieny osobistej. Niezwykle istotne są również odpowiednie nawyki żywieniowe.

Aby zapobiegać zarażeniu owsicą, należy:            

  • dbać o higienę osobistą,
  • często myć ręce,
  • obcinać krótko paznokcie u dzieci,
  • często zmieniać bieliznę,
  • często zmieniać ręczniki i pościel,
  • dokładnie sprzątać mieszkania,
  • prać pluszowe zabawki,
  • ograniczyć spożywanie słodyczy,
  • stosować dietę bogatą w błonnik,
  • myć owoce i jarzyny przed jedzeniem,
  • często wymieniać piasek w piaskownicy.

>>> Przeczytaj też: Czyste piaskownice – zadbajmy o bezpieczeństwo dzieci